Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Duo Reges: constructio interrete. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

Nihil sane.: Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Bork: Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
Bork: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Efficiens dici potest.: Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Bork: Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus;

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Erat enim Polemonis. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Sed hoc sane concedamus. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Zenonem roges;

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Sint modo partes vitae beatae.
An hoc usque quaque, aliter in vita?
Quid nunc honeste dicit?

Quibus autem in rebus tanta obscuratio non fit, fieri tamen
potest, ut id ipsum, quod interest, non sit magnum.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia
nihil interesse.

Praeclare hoc quidem.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;
Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.
Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Que Manilium, ab iisque M. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus.