Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis?

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Disserendi artem nullam habuit. Duo Reges: constructio interrete. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Memini vero, inquam;: Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
An eiusdem modi?: At enim hic etiam dolore.
Quo modo?: Easdemne res?
Bork: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Erat enim Polemonis.: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;
Est, ut dicis, inquam.
Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Leonidas autem, rex Lacedaemoniorum, se in Thermopylis
trecentosque eos, quos eduxerat Sparta, cum esset proposita
aut fuga turpis aut gloriosa mors, opposuit hostibus.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior,
philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.
Quid sequatur, quid repugnet, vident.

Qua in vita tantum abest ut voluptates consectentur, etiam curas, sollicitudines, vigilias perferunt optimaque parte hominis, quae in nobis divina ducenda est, ingenii et mentis acie fruuntur nec voluptatem requirentes nec fugientes laborem.