Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Duo Reges: constructio interrete. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Respondeat totidem verbis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Nam ex eisdem verborum praestrigiis et regna nata vobis sunt et imperia et divitiae, et tantae quidem, ut omnia, quae ubique sint, sapientis esse dicatis.

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Hic ambiguo ludimur. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

• Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
• Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
• Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Vos autem, Cato, quia virtus, ut omnes fatemur, altissimum
locum in homine et maxime excellentem tenet, et quod eos,
qui sapientes sunt, absolutos et perfectos putamus, aciem
animorum nostrorum virtutis splendore praestringitis.

Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta
sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta
officia morientis?

1. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit?
2. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
3. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero.
4. Quis hoc dicit?
5. Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit.
6. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;

Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quo modo autem philosophus loquitur? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nos cum te, M. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?

Immo alio genere;

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Bork

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Memini vero, inquam;

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Age sane, inquam.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.