Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Cum autem progrediens confirmatur animus, agnoscit ille
quidem naturae vim, sed ita, ut progredi possit longius, per
se sit tantum inchoata.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quod iam a me expectare noli.
Sed mehercule pergrata mihi oratio tua.
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.

Rationis enim perfectio est virtus; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Hoc non est positum in nostra actione.
Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Vide, quaeso, rectumne sit. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Bork Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Age sane, inquam.: Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?
Sullae consulatum?: Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Frater et T.: Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit?

Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.