Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Praeclare hoc quidem. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Duo Reges: constructio interrete. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene.

Erat enim Polemonis.: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Certe non potest.: Tu quidem reddes;
Quis enim redargueret?: Quid nunc honeste dicit?
Stoici scilicet.: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Bork: Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Quis istud possit, inquit, negare?
Recte, inquit, intellegis.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Si in ipso corpore multa voluptati praeponenda sunt, ut
vires, valitudo, velocitas, pulchritudo, quid tandem in
animis censes?

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime
dicitur.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur; Audeo dicere, inquit. Omnis enim est natura diligens sui. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?
Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.